U Siedelmayera Góralewicz doznaje pierwszej niesprawiedliwości. Walczy ze Spechtem, ale walka ma być fingowana. Specht po kolei powala specjalnie podstawionych kandydatów, podczas gdy bookmacher na widowni przyjmuje zakłady. Góralewicz wbrew umowie pokonuje "niezwyciężonego" od razu. Kumple Spechta, bracia Absowie biją Góralewicza i przepędzają nagiego z cyrku. Odtąd głównym celem Góralewicza będzie odegranie się na Absach. Ściga ich po całej Europie.
Za wstawiennictwem Bolcia Góralewicz trafia wreszcie z jarmarcznych bud do prawdziwego cyrku, na ring atletyczny. Angażuje go niejaki Hitzler, zawozi do Charlottenburga. Tam, na Nowy Rok 1900, Góralewicz wystąpi w sali operowej obok sławnego tenora Messaliniego. I tam pozna egzaltowaną Cecylię, która potem zostanie jego żoną.
Góralewicza angażuje dyrektor cyrku Breitkopf, rywalizujący z cyrkiem Knappa. Góralewicz pada ofiarą machinacji Breitkopfa, który wykorzystuje jego nienawiść do Absów, aby załatwić swoje porachunki z Knappem. Góralewicz z areny wyzywa Absów, choć wie, że kontrakt z Knappem nie pozwala im podjąć wyzwania. Podjudzony tłum podpala cyrk Knappa. Breitkopf zostaje zamordowany. Góralewicz z Bolciem muszą uciekać. Odnajdują Cyklopa schorowanego i oślepłego w domu starców. Na łożu śmierci Cyklop namawia przyjaciół na wyjazd do Portugalii. Tam spotykają znajomego Rosjanina, Popowa, który proponuje Bolciowi udział w walce byków. Bolcio walczy z fanfaronadą i ginie.
W Paryżu Góralewicz spotyka młodszego Absa. Stacza z nim walkę w Casino de Paris, gdzie Siedelmayer, były dyrektor cyrku, jest kelnerem. Zwycięstwo Góralewicza przynosi mu sławę, zostaje przedstawiony premierowi Clemenceau jako wielki Polak. Poślubiwszy Cecylię wiedzie luksusową egzystencję. Niepokoi go tylko fakt, że stale kręci się koło nich tenor Messalini.
Góralewicz nie myśli już o starszym Absie, ten jednak sam zmusza go do walki. Góralewicz walczy po dżentelmeńsku, zagrożony porażką przyjmuje brutalne reguły gry przeciwnika i zabija Absa na arenie. Tej samej nocy Messalini uwodzi mu żonę.
Choć temat filmu dawał liczne preteksty do ukłonów w stronę tzw. masowego widza, Filip Bajon nie skupił się bynajmniej na akcentowaniu dramatyzmu kolejnych walk czy efektownych zbliżeniach umięśnionych męskich ciał. Zrealizował film o niecodziennej urodzie plastycznej, w poszczególnych scenach nawiązujący m.in. do płócien Toulouse-Lautreca, grafik Beardsleya i litografii Feliciena Ropsa. Wizualny i kolorystyczny rozmach "Arii..." skłaniał krytyków także do porównań z filmami Federico Felliniego i Kena Russella. W historii Góralewicza, rewelacyjnie zagranego przez Krzysztofa Majchrzaka, dopatrzono się również odwołań do ważnych prądów filozoficznych epoki modernizmu. Słynny zapaśnik uosabia z jednej strony nietzscheański kult siły, walki, witalności; z drugiej zaś tak typowe dla fine de siecle'u duchowe rozdarcie i upatrywanie sensu egzystencji w uprawianiu oraz kontemplacji sztuki. [PAT]
Produkcja: 1979
Premiera: brak informacji
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Władysław Góralewicz
Cecylia, żona Góralewicza
Bolcio Rogalski
"Cyklop" Bieńkowski
Siedelmayer, dyrektor cyrku
śpiewak Baptisto Messalini
Popow
Abs
-
starzec na ulicy; rola dubbingowana przez Ludwika Benoit
Knapp, właściciel cyrku
redaktor
przyjaciółka Cecylii
choreograf Knappa
Georg Hitzler
-
Breitkopf
popełniający samobójstwo towarzysz Cecylii
zapaśnik Specht
przyjaciel Messaliniego
Abs; rola dubbingowana przez Bogusława Sochnackiego
-
amerykański sprawozdawca
Clemenceau
Westman, dyrektor cyrku; rola dubbingowana przez Bogdana Baera
Max Braun
żandarm, zapaśnik; nie występuje w napisach
tragarz; nie występuje w napisach
nie występuje w napisach
i inni
Dubbing:starzec na ulicy; rola Witolda Dederki; nie występuje w napisach
Abs; rola Czesława Magnowskiego; nie występuje w napisach
Westman, dyrektor cyrku; rola Piotra Skrzyneckiego; nie występuje w napisach
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
02.181220
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz